— Qərib adamıx, gecə qalmağa yerimiz yoxdu. Sizdə gecələməyə bizə yer verərsinizmi?

Ev sahibi dedi:

— Qardaşlar, gecə vaxtı qonağı qapıdan qaytarmazlar, buyurun içəri.

Padşahnan vəzir içəri girdilər. Ev sahibi onlara yer gör-sətdi, oturdular. Qonaxlar baxıb gördülər ki, bu kişinin evi padşahın evindən qəşəngdi. Padşahın evi bunun yanmda çay daşından tikilmiş daxmaya oxşayır. Qapısında qulu, qulluxçusu, evi başdan-ayağa lə'l-cavahirat içində. Başladılar söhbətə, bir də gördülər ki, çay-çörək gəldi. Oturub çörək ye-məyə başlayanda ev yiyəsi bir ah çəkdi. Padşahnan vəzir qaldılar məəttəl ki, yəqin bunun da dərdi var ki, belə ah çəkir. Odu ki, dedilər:

— Qardaş, niyə ah çəkdin (друг, зачем вздыхаешь)? Kişi dedi (мужчина сказал):

— Heç, elə belə (ничего, просто так: elə belə — так, просто так).

Padşah nə qədər elədisə (падишах что бы ни делал: nə qədər — сколько), kişı demək istəmədi (мужчина говорить не хотел). Axırda vəzir dedi (в конце /концов/ везирь сказал):

— Qardaş, bizlərdə adətdi (брат, у нас обычай), qonağa hörmət eləyərlər (гостью уважение оказывают), əgər sən dərdini deməsən (если ты свою печаль не откроешь: demək — говорить) əlimizi süfrəyə uzatmayacayıx (до еды мы не дотронемся: “руки к еде не протянем”).

Kişi əlacsız qalıb dedi (у мужчины не осталось выбора, и он сказал: əlacsız qalmaq — оказатся в безвыходном положении; əlac — способ, выход):

— Vallah allahdan gizlin deyil (клянусь, от Бога это не скрыто), bəndədən nə gizlin (то, что скрыто от его слуг: «от слуг что скрыто»). Mənim çörək yeməyə qollarım yoxdu (у меня нет рук, чтобы пищу есть: «у меня хлеб кушать рук нет»).

Vəzir dedi (визирь сказал):

— Bəs axı biz sənin qollarını görürük (но ведь мы твои руки видим: bəs — а, ведь, разве; axı — ведь).

— Qardaş, niyə ah çəkdin? Kişi dedi:

— Heç, elə belə.

Padşah nə qədər elədisə, kişı demək istəmədi. Axırda vəzir dedi:

— Qardaş, bizlərdə adətdi, qonağa hörmət eləyərlər, əgər sən dərdini deməsən əlimizi süfrəyə uzatmayacayıx.

Kişi əlacsız qalıb dedi:

— Vallah allahdan gizlin deyil, bəndədən nə gizlin. Mənim çörək yeməyə qollarım yoxdu.

Vəzir dedi:

— Bəs axı biz sənin qollarım görürük.

Kişi dedi (мужчина сказал):

— O gördüyünüz (то, что вы видите) mənim qolum deyil (не мои руки: deyil — не, не есть), paltarın qoluna (в рукава одежды) saman doldurmuşam (соломой я наполнил), odu (вот что это).

Çuxanı kişinin əynindən çıxarıb (верхнюю одежду с мужчины сняв) gördülər doğrudan da qolları yoxdu (увидели, действительно рук нет: doğru — правда). Vəzir bu əhvalatı görən kimi (визирь, это увидев: əhvalat — событие, случай; kimi — едва, как только) barmağını dişlədi (палец прикусил). Padşah dedi (падишах сказал):

— A kişi, sənin qollarını (мужик, твои руки) kim bu günə salıb (кто в такое состояние превратил: pis günə salmaq — портить; bir günə salmaq — приводить в /плохое/ состояние, портить)? Kişi dedi (мужик сказал):

— Bizim bu zalım (наш этот жестокий), ağılsız (безумный/глупый: ağıl — ум), hər yalana inanan (в любую ложь верящий) padşahımız (падишах). Padşah bu sözü eşidən kimi (падишах, эти слова услышав) cin vurdu başına (пришел в ярость: “джин ударил в его голову”), amma özünü saxladı (но себя удержал), dedi (сказал):